Afhankelijkheid van een middel

Onderdeel Kennisbasis Psychiatrie: Afhankelijkheid van een middel

De student kan het psychiatrische ziektebeeld “Afhankelijkheid van een middel” beschrijven aan de hand van de classificatie volgens DSM-IV.

Toen ik een jaar of 14 was en in het tweede jaar van de middelbare school zat, had ik een vriendengroep om me heen die altijd aan het experimenteren was met drugs. En ik deed mee. Dit resulteerde in veel drinken in de weekenden en ook mijn eerste blowervaring. Als ik terugkijk naar die tijd valt het mij nu op dat ik één van de weinige was die altijd excessief dronk, veel moest overgeven en vaak laveloos was. Een jaar later ging ik met grotere regelmaat blowen. Eerst alleen in het weekend, maar al snel werd dit dagelijks. Op mijn 16e ging ik studeren in Arnhem en ging ik op kamers. Dit was ook de periode waarin ik voor het eerst ging snuiven en XTC ging gebruiken, beide ervaringen waren euforisch. Over coke zei ik na mijn eerste keer: “Als ik ooit echt geld ga verdienen dan word ik een coke-verslaafde!”

Ondertussen deed ik een sportopleiding. In het sporten zelf was ik goed, maar in het leren niet. Ik miste teveel theorielessen waardoor het voor mij geen zin meer had om naar school te gaan. Als vervanging ging ik maar de hele dag blowen. Dat werkte prima tegen de verveling. Ik sliep er goed van en ik kwam zonder iets te doen de dag door.

Na een half jaar kwam ik terug in de gemeente waar ik opgroeide. Ik had geen werk, geen opleiding en niets om handen. Mijn moeder had in die tijd een groothandel/galerie en bewaarde de kas thuis. Iedere dag haalde ik daar honderd gulden uit, dat was makkelijker dan werken. Van die honderd gulden zat ik alleen maar in de kroeg te drinken, te blowen en te gokken. Aan het einde van de dag was ik door het geld heen en de volgende dag pakte ik opnieuw geld. Mijn moeder had het pas na ongeveer drie maanden door. Uiteindelijk werd ik als een onhandelbaar kind het huis uitgezet en ben ik aan samenwonen met mijn toenmalige vriendin die ook uit huis was gestuurd.

Rond mijn 19de had ik al duizenden euro´s schuld. Door ondoordachte en domme beslissingen omdat ik altijd stoned was! Dit ging door tot mijn 22ste: af en toe werk, schulden niet aflossen en vooral veel blowen en in het weekend overmatig drinken.

Op mijn 23ste kreeg ik mijn eerste volwassen baantje wat ik ook nog eens echt leuk vond. Toen kwam voor het eerst het besef dat ik een gedeelte van de verantwoordelijkheid van mijn leven terug moest pakken door middel van het aflossen van mijn schulden. Ik ben daar zeven jaar mee bezig geweest. Op mijn 25ste kreeg ik een relatie met de dochter van mijn baas die anti-drugs en anti-blowen was. Over mijn harddrugsgebruik sprak ik nooit, dus daar wist ze niets van en het blowen gedoogde ze. Op mijn 29ste werd ik freelance geluidsman en met het geld wat ik verdiende kon ik mijn cokeverslaving bekostigen.

Door mijn ervaring met blowen (24 uur per dag) was ik heel erg goed in het verbloemen van mijn drugsgebruik tegenover mijn vriendin. Ik kende natuurlijk alle symptomen van een drugsverslaafde zoals niet eten, onrustig en gesjeesd zijn, “racekaken” en ik deed er alles aan om die dingen nooit te tonen. Ik lette goed op mijn ademhaling waardoor ik altijd rustig bleef en ook al kreeg ik geen hap door mijn keel, ik at stug door om maar niet door de mand te vallen. Tweeënhalf jaar lang lag ik ’s nachts in bed naar het plafond te staren, helemaal doorgesnoven en dacht ik: “Laat dit alsjeblieft stoppen! Dit moet anders!” Maar het bleek al die tijd een onmogelijke missie voor mij alleen.