Suïcidaliteit

Onderdeel Kennisbasis Psychiatrie: Suïcidaliteit

De student kan het psychiatrische ziektebeeld “Suïcidaliteit” beschrijven aan de hand van de classificatie volgens DSM-IV.

Man, 72 jaar, neemt na chronische ziekte van 32 jaar zelf het lot in handen omdat hij volgens de artsen niet in aanmerking komt voor de door hem zeer gewenste euthanasie. Dat deed hem groot verdriet. Hij leefde al tien jaar op pethidine (een soort opiaat) omdat hij altijd pijn had, héél erg veel pijn, dag in dag uit, uur na uur.

Via een oude huisarts was hij aan voldoende Vesparax pillen gekomen om zelf een einde aan zijn leven te kunnen maken. Hij heeft daarmee nog tien jaar gewacht, maar de pijn werd zo ondraaglijk en uitzichtloos dat hij zijn zoon en dochter informeerde het einde nu in gang te zetten. Hij kon niet meer, aldus de kinderen, was al een jaar het huis niet meer uit geweest, had alsmaar pijn en geen enkel zicht op enige verbetering.

Ze waren er bij toen vader de pillen fijnmaalde. Op aanraden van de NVVE zijn ze – om juridische problemen te voorkomen – na afscheid genomen te hebben het huis uit gegaan. Ze vonden het heel erg hun vader in zijn laatste momenten alleen te moeten laten. Hij had tijdig antibraakmiddelen genomen en is met plastic zakken over zijn hoofd ingeslapen.

Na twee uur troffen de kinderen hem zo aan. Hoe afschuwelijk ook, toch opluchting dat het gelukt was. De angst voor mislukking was zowel bij hen als vader heel groot geweest. Trots dat hij het gedurfd en gedaan heeft resteert bij de kinderen. Maar ook onbegrip over de uitblijven van hulp door de artsen: ‘Hij was er klaar voor, hélemaal klaar voor; waarom geen euthanasie voor hem?’